تدوین برنامه‌های درسی علوم تجربی با رویکرد دینی: چالشی جدید پیش‌روی برنامه‌ریزان درسی

هدف این مقاله بررسی رویکرد حاکم بر تدوین برنامه‌های درسی علوم تجربی در ایران، پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تبیین لزوم استفاده از رویکرد دینی در تدوین برنامة درسی علوم تجربی است. نویسنده معتقد است رویکرد حاکم بر تدوین برنامة درسی از ابتدای تأسیس مدارس و دبیرستان‌ها به سبک مؤسسات آموزشی مغرب زمین در ایران رویکردی سکولار بوده که به دیدگاه‌های منبعث از آموزه‌های دینی درخصوص شناخت طبیعت و جانداران توجهی نداشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز تلاش‌هایی که برای زدودن آثار این تفکر صورت گرفت و کوشش‌هایی که به عمل آمد تا صبغة سکولاریستی از سیمای برنامه‌های درسی علوم تجربی زدوده شود، به نتیجه مطلوب نینجامید. بر این اساس، استفاده از رویکرد دینی در حوزة برنامه درسی علوم تجربی به جای رویکرد سکولار امری ضروری است. در رویکرد دینی، برخلاف رویکرد سکولار، شناخت جهان هستی در قالب دروس علوم‌تجربی برپیش‌فرض‌های‌متافیزیکی مطرح‌شده درمنابع‌دینی استوارمی‌شود ومیان مطالعة طبیعت وآموزه‌های دینی پیوندی وثیق به‌وجود می‌آید؛ درنتیجه، طبق این رویکرد دانش‌آموزان برای شناخت جهان‌هستی ضمن استعانت ازروش‌های تجربی، از دانش مبتنی بر پیش‌فرض‌های متافیزیکی مربوط به‌پدیده‌ها وموجودات نیز سود می‌جویند وبه این‌سان به‌ هنگام‌ مطالعه محیط‌ اطراف فراتر از یک‌ چشم‌انداز مادی به‌جهان‌هستی می‌نگرند و به‌ فهم عمیق‌تری از جهان نائل می‌آیند و با جهان‌بینی مبتنی بر دین به‌ مطالعه محیط طبیعی می‌پردازند.